شکوه بندگی

در شب رحلت خاتم انبیا، محمد مصطفی (ص) فرشتگان عرش می گریند.

عاشقانش با چشمانی اشک آلود، مرثیه غم می سرایند. ما نیز در شب رحلت آسمانی اش در سوگ می نشینیم

 

  

گریه کن ای دیده روز مـاتم اسـت آخـــر عـمر رسول(ص) خاتم است

نــاله خــیزد از دل ارض و ســما دل غـــمین گـشته تـمام مـا سوا

  

مهرت به کائنات برابر نمی شود

داغی ز ماتم تو فزونتر نمی شود

از داغ جانگداز تو ای گوهر وجود

سنگ است هر دلی که مکدر نمی شود

ظلمی که بر تو رفت ز بیداد اهل ظلم

بر صفحه خیال مصور نمی شود

تنها جنازه تو شد آماج تیر کین

یک ره شد این جنایت و دیگر نمی شود

   

غم ِ غم می خورم و غم شده مهماندارم

غیر غم کس نبود تا که شود غمخوارم

پاره پاره جگر از میخ در و مسمارم

تیر باران شده از کینه تن و تابوتم

شهادت کریم اهل بیت تسلیت باد

 

تشنه ی قطره‌ای از کوثر جام حسنیم

همه محتاج عنایات مدام حسنیم

به خدا شیعه و مأموم حسن بود حسین

ما غلامی ز غلامان غلام حسنیم

صلح او حافظ فتیان بنی هاشم شد

همه مبهوط زوایای قیام حسنیم

شهادت جانسوز و مظلومانه اش تسلیت و تعزیت

فلک را رکن ارامش شکسته

زمین از اشک غم ، در گل نشسته

ملائک جمله در جوش و خروشند

خلایق جمله از ماتم خموشند

 

غمی در سینه ام می جوشه امشب

چراغ آسمون، خاموشه امشب

گمونم پیرهنِ مشکیشو، زهرا (علیهاالسلام)

به جای مادرش، می پوشه امشب!

حضرت صادق علیه السلام فرمود:«از پسر من، موسی، پسری به دنیا خواهد آمد که نامش نام علی علیه السلام است. او در سرزمین طوس در خراسان با زهر شهید می‌شود و در غربت دفن می‌گردد. هر کس حق او را بشناسد و زیارتش کند، خداوند به او پاداش کسانی را که قبل از فتح مکه انفاق کرده‌اند و جهاد نموده‌اند عطا می‌فرماید.»

منابع:بحار الانوار، ج 49، ص 286، ح 10. از عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 255.