کسی که دیگری را دوست دارد سخن گفتن با او را هم دوست دارد . مگر غیر از این است که اگر باز زبا نادعا می کنیم خداوند را دوست داریم، خدایی که مارا آفریده و این همه نعمت از جمله: زبان، دانایی، گوش،عقل،سلامتی و ...به ما داده .و در سختی ها کمک ماست و ما را دوست دارد؛ ئلی در عین حال علاقه ای به نماز نداشته باشیم دروغ گفته ایم و ادعای ما حقیقت ندارد، نماز ملاک و میزان و معیار تعهدی است که در اظهارات خود به زبان می آوریم ویا در دل داریم. حواسمان باشد قرآن هم می فرماید نماز منافق همچون سایر اعمالش همراه باصداقت نیست. شهید مطهری می فرماید:( ریشه ی همه ی آثار معنوی،اخلاقی و اجتماعی که در نماز و عبادت است در یک چیز است: یاد حق و غیر از او را از یاد بردن. (سیری در نهج البلاغه:303)
کتاب چرا و چگونه نماز بخوانیم
